Ieder zijn eigen route

De academische rijkunst bestaat uit een aantal logisch opvolgende stappen. Als je nou ‘gewoon’ al die stappen zet, dan kom je 1-2-3 bij het einddoel uit. Zo simpel is het helaas niet.

Een ruiter die nog nooit van de piaffe heeft gehoord kan qua theorie snel bijgeschoold worden over dit onderwerp. Qua theorie kan iedere ruiter snel leren piafferen. Iedereen kan via theorie snel te weten komen welke hulpen er voor nodig zijn en hoe een paard in die oefening geschoold moet worden. De kennis omtrent de piaffe kan binnen korte tijd eigen worden gemaakt.

Qua praktijk is het een heel ander verhaal. Een ruiter kan de piaffe niet 1-2-3 in de praktijk rijden, laat staan het een paard aanleren. En zeker zonder begeleiding is het een ware zoektocht naar de heilige graal.

De ladder blijkt dus in praktijk niet zo rechtlijnig als hij in theorie wordt voorgesteld.

Welkom in de jungle van de rijkunst

In de jungle van de rijkunst probeert elke ruiter de juiste lianen te vinden om zich een weg door deze prachtige jungle te banen..

En soms gaat het mis ….

… en pakt de ruiter de verkeerde liaan. Dat zorgt voor stilstand en soms achteruitgang bij de ruiter.

Factoren

Door verschillende factoren loopt het pad niet zo rechtlijnig als de ruiter zou willen. Vele paarden en ruiters hebben namelijk fysieke beperkingen of juist mentale of emotionele. Hieronder ziet u enkele voorbeelden van deze factoren:

	Paard	Ruiter
Fysiek	zwakke rug extreem scheef ongunstige bouw (bv. steil achterbeen) blessure	slechte coördinatie in linkerhand te zwaar blessure geen conditie
Mentaal	negatieve associatie (trailer, zweep)	beperkende gedachten belemmerende overtuigingen
Emotioneel	angst nerveus onzeker boos	angst nerveus onzeker boos
Spiritueel	speciaal dit paard komt op uw pad om u iets te leren, instructeurs krijgen vaak niet de makkelijkste paarden	u komt speciaal op het pad van het paard omdat u als trainer juist het paard iets te bieden heeft

Ieder zijn eigen route

Dat zorgt ervoor dat we veel op onszelf zijn aangewezen en een beroep moeten doen op ons innerlijk leren. Degene die autodidactisch zijn ingesteld en visueel zijn hebben daarbij voordeel, want die kunnen ook uit de voeten met de dvd’s.

Het punt is dat we geen van allen een vader hebben die Steinbrecht heet, of Gueriniere, of Pluvinel. Dus bij de meeste van ons is de academische rijkunst er niet met de zogeheten paplepel ingegoten.

Daardoor maakt een ruiter zich via omwegen de rijkunst eigen. Om niet teveel op dwaalsporen te komen en aan verkeerde lianen te hangen is het verstandig om uw leermeester te herkennen.